نماز ظهر را همان جا در طلائیه خواندیم. ظهر و عصر را یکی با نماز ظهر پیشنماز!‏

از آنجا بالاتر رفتیم. روی تپه ای خاکی نشستیم. هنوز اذان نگفته بودند. زیر آفتاب. مامور تفحص از شهیدانی که پیدا کرده بودند و حکمت هایشان تعریف ها کرد.

روز سوم اولین جایی که رفتیم طلائیه بود. طلائیه ای که وقتی اسمش را می شنیدم دوست داشتم از نزدیک ببینیم. همه روی خاکها نشستیم و روایت گری شروع شد. نزدیک های ظهر بود. آفتاب همه ی بدنمان را می پوشاند.

پویا  الهه پویا الهه اینجا کس دیگه نمی نویسه ؟ گروهیه ناسلامتی

دل ضعیف تو صمصام چون بهانه کند؟
          به یاد شاعر دیلم دمی غزل خوان باش

شاعر: صمصام السلطنة الشعرای دیلمی دارغوز آبادی!

به دیده می‏کشم آن زلف چون کمندت را
          چو من نبوده‏ای انسان بیا و حیوان باش!
زعشق روی تو هر دم مرا گلستانی است
          اگر نه‏ای تو گلستان بیا و بستان باش!