عنقریب قافله به نینوا می رسد. دیرزمانی نمی پاید که نخلستان به تصرف نیزه دارن در آمده و هر نخل پناهگاه اشبه الرجال می گردد. خیمه ها ، مَامن تشنه لبان گشته و عباس با سر رو به فرات می گذارد. و عنقریب است که کف العباس، به شرف امانتداری نائل آید.

یحتمل اگه اون یه نفر اینجا رو بخونه، عمرا دیگه  افتخار چت با خودش رو نصیبتون  کنه.
( تو کامنت هم نوشتم اما الیاس گفت اینجا هم بنویسم).

چقدر اینجا امشب ساکته!!
آدم فکر می کنه باید یواش بنویسه و هیس باشه.
وگرنه ممکنه خواب از اینک بره.
اونوقتشم آدم هوس شیطونی می کنه.
اما نُچ... فقط مودبانه می نویسیم. اینک می نویسیم.

حلا به باده نوشان،
فصل نوش می آید.
اینک،
صدای پای محرم به گوش می آید.

شب‏ها که ما می‏خوابیم
آقا پلیسه بیداره
روزها که ما بیداریم
آقا پلیسه می‏خوابه...
(اون وقت دل ما برای آقا پلیسه تنگ می‏شه!)