بار قبل، هیچ به ذهنم خطور نمی‏کرد که آن محبت تبدیل به نفرت شود... ولی این بار به روشنی روز می‏بینم زمانی را که از تو نفرت خواهم داشت؛ اگرچه شاید آن روز، همین امروز باشد. کسی چه می‏داند!

به بهانه‏ی نشریه‏‏ی «بین‏راهی»، نوشته‏های شهید چمران را می‏خوانم. چمران دریایی است که حالا حالا می‏شود در آن شنا کرد. دارم شنا می‏کنم...

توی دفتر، بچه‏ها همه جمع‏اند و کارهای اردو را انجام می‏دهند....
موسیقی میم‏مثل‏مادر
هنوز مثل آن شب که تهران رفتیم سینما،‏ خاطره‏ها تر و تازه است.

دربار‌ه‌ی جنگ عراق مطالعه می‌کنم، موسیقی‌ای غمینی از رایانه‌ام پخش می‌شود، حالم گرفته‌است. زنگ در را می‌زنند. می‌روم پایین؛ زنی‌است محجبه با بچه‌ای تر و تمیز در آغوشش: «فقیرم. کمکم کنید» مقداری پول می‌دهم و برمی‌گردم بالا. دیگر طاقت بیدار ماندن ندارم.