گاهی بهترین درمان، یک کلمه هفت حرفی هست. با تکرار ملحقات . فراموشی، فراموشی، فراموشی.

یه عالمه برف اومده. صبح پاهام تا نزدیک زانو تو برف بود. یه زمین اساسی هم خوردم و قبل از همه خودم به خودم خندیدم.

دلتنگ دلتنگم، بیدار بیدارم، بیخواب بیخوابم، امشب نمیخوابم////// ( من بی تقصیرم، باز اینا رو این ناصر عبداللهی مرحوم داره میگه).

چقدر سخته ... رونده شدن به جرم چیزی که سالها مایه اعتماد به نفست بوده و بهش افتخار می کردی . سخته... خیلی سخته. اما قول دادی و تحملش می کنی. حتی اگه لطمه بخوری، نمیذاری اون لطمه بخوره.
همین.

دست در دست قطرات باران به کوچه های خلوت دلم قدم گذاردی. با اشعه زیبای آفتاب بهاری رویش جوونه های  هستی را در دلم به تماشا نشسته و با تند باد های سر کش پاییزی، گلبرگهای پرپر گشته ی بنفشه های محبت را به دست باد سپردی.

پس ما سنگر رو نگه داشتیم ...... هستیم.