خدایا خودت گفتی... پس خودت هم...

چنگیزخان! چهره‌ی خون ریز تاریخ

(وقتی میبینمش بدترین روزهای عمرم میادتو ذهنم. هنوز آثارش رو بدنم هست...)

گر برود جان ما در طلب وصل دوست

حیف نباشد که دوست، دوست تر از جان ماست

زنگ زدم دایی. میگه فایده نداره. باید صبر کنیم.

خوبی اینک اینه که کسی از حرفای آدم سر در نمیاره. وگرنه باز همون آش و همون کاسه...

تا حالا هیچ وقت به این اندازه حالم از اینترنت و وبلاگ و آدماش به هم نخورده بود. یاد حرف مظاهر می افتم. راست می گفت به خدا...

اسم خودشون را میذارن دوست! دریغ از یه ذره شرم...

ما لب دریا بریم دریا می خشکه. شانس که نیست...

مدیریت وقتم خیلی افتضاح شده... دارم تلفش میکنم...

دلم برات تنگ شده. خیلی جالبه‌ها بعد این همه مدت تازه به این درک رسیدم که یه لحظه هم نمی‌تونم از خودم جدات کنم!!!