یاد آقای احمدی به خیر. البته ما دو تا آقای احمدی داشتیم. البته برادر بودن. اونی که گفتم یادش به خیر، دبیر تاریخ بود. آرامش عجیبی داشت. خیلی عجیب. فکرش رو بکنید وقتی می خواست کلاس رو ساکت کنه، فقط یه بار با انگشتر میزد به میزش. و همه هم ساکت می شدن.