کی فکرشو می‌کرد اینطوری بشه؟ اصلا هر موقع به یاد اون همه سختی و شکیبایی می‌افتم ناخودآگاه اشکم سرازیر میشه...
چقدر شکر کردم و چقدر نا شکری... چقدر صبر کردم و چقدر نا شکیبایی...
پ.ن: نگو گریه نکن. حقّمه. بزار گریه کنم تا بمیرم...
تازه نوع گریه‌هامم فرق می‌کنه. میتونی تشخیص بدی هر بار از چه نوعشه؟