اینک های مادرانه رو خیلی دوست دارم. چون از هیجان زندگی توش نوشته میشه. کاش کمی هم از شادی های زندگی برای هم می گفتیم. کاش شادی ها رو فراموش نکنیم. کاش غم ها رو به پس زمینه ذهن به مهمانی فرستاده و غم های بزرگتر را به مقایسه با غمک های خود فرا خوانیم. یا علی...