آن همه خورشیدها که در من می سوخت
چشمه ی اندوه شد، زچشم ترم ریخت
کاخ امیدی که برده بودم تا ماه
آه که آوار غم شد و به سرم ریخت!
با شعرهای مشیری آرامشی دوچندان....
چشمه ی اندوه شد، زچشم ترم ریخت
کاخ امیدی که برده بودم تا ماه
آه که آوار غم شد و به سرم ریخت!
با شعرهای مشیری آرامشی دوچندان....
شنبه 86 بهمن 6
, ساعت 7:40 عصر |[ پیام]
