دلم رو به کوُیَت می فرستم. دلم رو روانه بین الحرمین می کنم و تا اوج به سکوت، به نظاره می نشینم. دلم رو به سوی آفتاب داغ و عطشناک نینوا روونه کارزار می کنم. دلم رو روونه فرات  می کنم تا با شرمندگی آب ، همنوای آب، ندای وا اسفا سر دهد.