اینک این من و این شب و این عالم بی انتهای خواب. روحم را به دیارت می فرستم تا جسمم را مرهمی بر خستگیهایش باشد. اینک این من و یه آسمون ستاره تا سر بر بالش ماه گذارده و با لای لای گردش ستارگان ابدی، به دیارت کوچ نمایم. اینک، این من و خستگی و خواب.
یکشنبه 86 دی 2
, ساعت 3:10 صبح |[ پیام]
