گاهی آرزو می‏کنم که برای لحظه‏ای هم که شده، تلفن و برق و اینترنت و موبایل و همه‏‏ی وسایل ارتباطی قطع شوند و فقط ما باشیم و یک میز شام با پیتزایی که قاچ‏هایش بی‏نهایت باشند و من و تو و علی، آدم‏هایی باشیم سیری‏ناپذیر... فقط برای لحظه‏ای! لحظه‏ای تا ابد.