نرسیده به درخت، /کوچه باغی است که از خواب خدا سبز تر است /و درآن عشق به اندازه پرهای صداقت آبی است. /می روی تا ته آن کوچه که او پشت بلوغ، سر بدر می آورد، /پس به سمت گل تنهایی می پیچی،
دو قدم مانده به گل،
................